Λιβάδια (<1.650 μ.)


Χαμηλότερα από τα ψευδαλπικά λιβάδια -κατά σύμβαση, κάτω από το 1.650 μ.- συναντάμε μια ποικιλία από ανοιχτές εκτάσεις, η ύπαρξη των οποίων συνδέεται με τη βόσκηση ή άλλη διαταραχή. Γενικά, τα λιβάδια αυτά είναι σχετικά προσβάσιμα, κοντά στους οικισμούς, οπότε θεωρούμε ότι όσο αυτοί κατοικούνταν και οι κάτοικοι βασίζονταν στην εκτατική κτηνοτροφία, τα λιβάδια αυτά βοσκούνταν. Ξέρουμε εξάλλου ότι ως τη δεκαετία του 1960, τα λιβάδια δεν ήταν αρκετά, οπότε η βόσκηση επεκτείνοταν και μέσα στις δασικές εκτάσεις, είτε άμεσα, είτε μέσω της κλαδονομής.

Μετά τη δεκαετία του 1960 ωστόσο, όταν η κτηνοτροφία αρχίζει να καταρρέει, οι εκτάσεις αυτές αρχίζουν γήγορα να δασώνονται καθώς σε αυτά τα υψόμετρα ο ρυθμός της δασικής αναγέννησης είναι πιο γρήγορος (συγκριτικά με τα ψευδαλπικά λιβάδια).

Η πορεία αυτή αποτυπώνεται και στους χάρτες, κάθως είναι εμφανής η μείωση της επιφάνειας των λιβαδιών από δεκαετία σε δεκαετία.

Οι μόνες εξαιρέσεις σε αυτή την πορεία μείωσης των λιβαδικών εκτάσεων είναι:




Η βασική παράμετρος που καθορίζει την ποώδη βλάστηση σε αυτά τα λιβάδια λοιπόν, είναι η βόσκηση: στα λιβάδια που βοσκούνται κυριαρχούν νιτρόφιλα είδη ή είδη με ακανθώδη μορφή, εξελιγμένα ώστε να αντέχουν αυτή την πίεση.



Σύνθεση ειδών

Η επιτόπια έρευνα κατέγραψε τα παρακάτω ως σημαντικά (παρουσία >5% σε μία τουλάχιστον επιφάνεια) από τα ποώδη είδη στα λιβάδια της περιοχής κάτω των 1.650 μ.:


  1. Achillea cf millefolium
  2. Agrimonia eupatoria
  3. Alchemilla sp.
  4. Anthemis sp.
  5. Apiaceae
  6. Artemisia cf erioides
  7. Asteraceae sp.
  8. Bellardia latifolia
  9. Bellardia trixago
  10. Bellis perennis
  11. Brassicaceae sp.
  12. Capsella bursa-pastoris
  13. Cardamine graeca
  14. Carpinus sp.
  15. Centaurea sp.
  16. Cichorium intybus
  17. Cirsium appendiculatum
  18. Cirsium eriophorum
  19. Clematis vitalba
  20. Crataegus sp.
  21. Cruciata laevipes
  22. Daucus carota
  23. Dianthus sp.
  24. Digitalis lanata
  25. Elevation
  26. Equisetum sp.
  27. Eryngium amethystinum
  28. Euphorbia sp.
  29. Fragaria vesca
  30. Gentiana cruciata
  31. Geranium cf asphodeloides
  32. Geranium molle
  33. Helianthemum sp.
  34. Helleborus odorus
  35. Hieracium sp.
  36. Hypericum perforatum
  37. Juncaceae spp.
  38. Knautia sp.
  39. Lamium sp.
  40. Lathyrus cf. vernus
  41. Lotus cf. corniculatus
  42. Marrubium thessalum
  43. Medicago cf falcata
  44. Melilotus albus
  45. Mentha longifolia
  46. Muscari neglectum
  47. Myosotis sp.
  48. Nepeta nuda
  49. Ononis spinosa
  50. Onosma sp.
  51. Ophrys sp.
  52. Orchis purpurea
  53. Orchis sanctra
  54. Ornithogalum oligophyllum
  55. Petasites hybridus
  56. Phragmites australis
  57. Plantago lanceolata
  58. Poaceae spp.
  59. Polygala nicaeensis
  60. Potentilla sp.
  61. Primula veris
  62. Prunella vulgaris
  63. Pteridium aquilinum
  64. Pyrus spinosa
  65. Ranunculus cf sartorianous
  66. Rumex alpinus
  67. Salvia ringens
  68. Saxifraga sp.
  69. Smyrnium sp.
  70. Stachys iva
  71. Taraxacum spp.
  72. Teucrium chamaedrys
  73. Thymus longicaulis
  74. Trifolium cf medium
  75. Urtica dioica
  76. Veratrum lobelianum
  77. Verbascum cf. phlomoides
  78. Veronica sp.
  79. Vicia sp.
  80. Viola cf aetolica
  81. Xeranthemum annuum

Για τον εμπλουτισμό της οπτικής αναπαράστασης των λιβαδιών στη 3D εφαρμογή έγινε μια προσπάθεια να ξεχωρίσουμε όσα λιβάδια βοσκούνται από όσα έχουν εγκαταληφθεί. Εννοείται ότι, ειδικά για τις παρελθούσες στιγμές, είναι αδύνατο να γνωρίζουμε αν κάποιο λιβάδι βοσκούταν ή όχι. Η διάκριση λοιπόν έγινε για λόγους οπτικοποίησης και με βάση τις εξής συμβάσεις:


Από τα παραπάνω, για την οπτικοποίηση των λιβαδιών που βοσκούνται επιλέχθηκαν τα εξής:

  1. Cirsium appendiculatum
  2. Eryngium amethystinum
  3. Helleborus odorus
  4. Daucus carota
  5. Ononis spinosa
  6. Ranunculus repens
  7. Trifolium hybridum
  8. Pteridium aquilinum
  9. Festuca arundinacea
  10. Sambucus ebulus
  11. Bellis perennis
  12. Achillea cf millefolium



Από τα παραπάνω, για την οπτική αναπαράσταση των λιβαδιών που δεν βοσκούνται στη 3D εφαρμογή επιλέχθηκαν τα εξής:

  1. Daucus carota
  2. Primula veris
  3. Ranunculus repens
  4. Orchis purpurea
  5. Trifolium hybridum
  6. Festuca arundinacea
  7. Bellis perennis
  8. Achillea cf millefolium



Περισσότερα: